اولين شهيدپليس110

كمك به زيارتگاه/خاطره اي از شهيدمحمدعلي دولت آبادي

نقل از عمه شهيد

كمك به زيارتگاه

محمد معمولا عيدها و تابستان ها به سبزوار ميرفت چون تقريبا همه فاميل و وابستگان در سبزوار ساكن بودند.

سال 1381 يا سال 1382 بود ومحمد حدود 11 سال داشت كه تابستان به تنهايي به سبزوار آمد.

صبح روزچهارشنبه به اتفاق من(عمّه شهيد) و دختر عمّه هايش به يك زيارتگاه بنام پيرحاجات رفتيم.

زيارتگاه ابورفاعه مشهور به پيرحاجات از صحابه پيامبر اكرم(ص) در يك‌كيلومتري غرب شهرستان سبزوار و در حاشيه محله كلاته سيفر منتهي به جاده تهران-مشهد قرار دارد.

اين زيارتگاه در آن زمان( پيرحاجات )از امتياز برق برخوردار نبود.

آنروز هنگام ورود به زيارتگاه خادم آنجا به سراغ ما آمد و براي خريد امتياز برق تقاضاي كمك كرد.

برخي در حد بضاعت خود كمك كردند.

محمد به من گفت:عمه جان اين 50 هزارتومان را هم بده.

گفتم تو نيازي نيست كمك كني ما همه پرداخت كرده ايم ضمنا اين پول زياد است.

 گفت:شما براي خودتان كمك كرده ايد من هم براي خودم بايد كمك كنم.عمه جان اينجا برق ندارد.

پول را از محمد گرفتم وپرداخت نمودم و بعد به محمد گفتم اگر پولي داري بده تا مثل هميشه برايت نگه دارم.گفت نه نيازي نيست عمه.

من شك كردم چون معمولا برادرم(پدرشهيد) هر وقت محمد به سبزوار مي آمد به او پول ميداد تا لوازمي كه احتياج دارد را برايش تهيه كنيم چون سبزوار شهر زادگاهش بود و معمولا قيمتها هم از تهران مناسب تر.

 پس از بازگشت از زيارتگاه  به برادرم(پدر شهيد)زنگ زدم وگفتم:به محمد پول داده بوديد آمد سبزوار؟

برادرم گفت: به محمّد مقداري پول داده ام تا با همراهي شما لباس و وسايل مدرسه كه براي سال تحصيلي جديد مورد نياز است تهيه كند.

گفتم :دقيقا محمّد چقدر پول داشت؟

گفت: 50 هزارتومان!!