پوسترشهيدمحمدعلي دولت آبادي

شهيد والامقام محمد علي دولت آبادي ارادتي خاص به حضرت ثامن الحجج آقا علي ابن موسي الرضا(ع) داشتند .ايشان هميشه شعري را زير لب زمزمه ميكردند.اين زمزمه را همه همكاران ودوستانش از وي شنيده بودند.

زمزمه شهيد دولت آبادي اين بود:

زائري   باراني ام    ،  آقا  به  دادم  مي رسي؟
            بي پناهم خسته ام ، تنها ، به دادم مي رسي؟

گر  چه   آهو   نيستم   اما   پر   از    دلتنگي ام
                   ضامن   چشمان   آهوها  ، به   دادم  مي رسي؟

من   دخيل  التماسم  را به   چشمت   بسته ام

                          هشتمين    دردانه    زهرا   ، به دادم  مي رسي؟

لطفا براي مشاهده كامل شعر، به ادامه مطلب برويد !!!!!!!

مقالات فرهنگ ايثار و شهادت

چهره ملكوتى شهيد در آيات و روايات‏

وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتٌ بَلْ أَحْياءٌ وَ لكِنْ لا تَشْعُرُونَ.

و به آنان كه در راه خدا كشته مى شوند مرده نگوئيد بلكه آنان زنده هستند ولى شما كيفيت حيات آنان را درك نمى كنيد.

اگر انسان در خيال خود، مرگ را هم چون هيولائى بيم آور، و چهره اى ترسناك و نقطه پايان همه چيز، و زنگ خاموشى ابدى و عدم و نابودى هميشگى ببيند، از عبادت رب كه نتائجش به خود انسان باز مى گردد، و خدمت به خلق كه محصولاتش به خود انسان مى رسد، و از قدم گذاردن در عرصه بسيارى از خيرات و مبرات باز مى ماند، و حيات او چون حيات حيوانات منحصر در شكم چرانى و شهوت رانى مى گردد، و بر اين پايه از هيچ گناه و معصيت و ظلم و ستمى روى نمى گرداند، و اميد مثبت و آرزوهاى سازنده و نشاط براى فعاليت هاى لازم را از دست مى دهد.

لطفا براي مشاهده كامل متن ، به ادامه مطلب برويد!!!!

شهد شيرين شهادت در كلام بزرگان

 شهادت‏» جلوه شهود ابدي شهيد است و او پرده از شهد شيرين ابديت‏برمي‏دارد: «. . . بل احياء عند ربهم يرزقون. » (آل عمران: ۱۶۹) و در اين آينه نمايي، عارف متعالي تقرب مي‏جويد، عشق مي‏نماياند و شهد مي‏پراكند; يعني كه او شاهد مقام قرب است; چرا كه: «لقا بايدت كرد با كردگار» ، آن سان كه فرمود: «يا ايها الانسان انك كادح الي ربك كدحا فملاقيه‏» . (انشقاق: ۶) و مولاي شهيدان، مولاي شاهدان نيز هست; چون نخستين شهيد شاهد مقام شهود الهي نيز هموست كه: «. . . الست‏بربكم قالوا بلي شهدنا» (اعراف: ۱۷۲) پس شهد شيرين شهادت، تنها در سيماي اولين شهيد شاهد رخ مي‏نمايد و كلام رباني مولاي شهيدان شاهد، مي‏تواند پاره‏هايي از آن سيماي آسماني را به دنياي زميني ما بنشاند; چه اين‏كه مولا علي‏عليه السلام خود نيز فرمود: «و انما مثلي بينكم مثل السراج في الظلمة. . . » . اين نوشته مي‏كوشد با سيري كوتاه در آفاق دور دست كلام امير سخن در نهج‏البلاغه، اگرچه به شيريني شهد شهادت دست نيابد، اما كام خود را به عشق علي عليه السلام بيارايد كه: «سرآغاز دفتر عشق است‏بيداري، و سرانجام آن كام‏يابي‏» .

لطفا براي ادامه ، روي ادامه مطلب كليك كنيد!!!!!!

عكس هاي شهيد محمد علي دولت آبادي و دوستان

 شهادت در گرانبهائي ست كه بعد از جنگ به هر كس نمي دهند.  مقام معظم رهبر(مدظله العالي)

شهادت به آسمان رفتن نيست، به خود آمدن است!

لطفا براي مشاهده عكس ها ، به ادامه مطلب برويد!!!!!!

22اسفند روز گراميداشت شهدا گرامي باد

22اسفند سالروز صدور فرمان امام خميني (ره) مبني بر تاسيس بنياد شهيد انقلاب اسلامي

«بنياد شهيد از همه بنيادها افضل است براي اين كه شهيد از همه افراد افضل است ».

 بنياد شهيد در 22 اسفند سال 1358، به فرمان امام (ره) تاسيس شد و داراي شخصيت حقوقي و استقلال مالي و اداري است و امور آن طبق مقررات و قوانين مربوط به نهادهاي عمومي غيردولتي و در چهار چوب اساسنامه مصوبه و آيين نامه هاي مربوط زير نظر رئيس جمهور و نظارت عاليه مقام معظم رهبري اداره مي شود.

احيا ، حفظ و ترويج فرهنگ ايثار و شهادت طلبي ، زنده نگه داشتن ياد شهيدان و حفظ آثار آنان ، تجليل و تكريم از خانواده هاي معظم شهيدان ، جديت در امور فرهنگي خانواده هاي شاهد ، خوداتكايي و قانونمند كردن ارايه خدمات به آنان و بسيج امكانات نظام به منظور پراكندن عطر ملكوتي شهادت در جامعه ، محور فعاليت هاي اين نهاد مقدس است. البته سابقه اوليه اين نهاد به دوران آغاز قيام امام (ره) به سال 1342، باز مي گردد. بعد از قيام خونين پانزده خرداد 1342 گروهي از روحانيون انقلابي و مبارز و افراد نيكوكار به دستور امام (ره) ماموريت يافتند تا به خانواده هاي شهدا رسيدگي كنند ، كه اين كار در طول سال هاي مقاومت و مبارزه ادامه يافت و در سال هاي57 - 1356، دامنه وسيع تري پيدا كرد. بعد از پيروزي انقلاب ، براي سامان دادن بيشتر به امور شهدا و خانواده هاي آنان ، با فرمان امام (ره) بنياد آغاز به كار كرد كه با آغاز جنگ تحميلي و بيشتر شدن تعداد شهيدان ، وظيفه و تكليف بنياد شهيد سنگين تر شد.

لطفا براي مشاهده كامل متن ، به ادامه مطلب برويد!!!!!!!

مقالات فرهنگ ايثاروشهادت

مباني،آثار و آسيب هاي فرهنگ جهاد و شهادت از ديدگاه حضرت امام خميني (ره)

چكيده
پيش فرض مقاله پيشرو اين است كه حضرت امام از جهت تئوري و عمل از پيشتازان فرهنگ جهاد و شهادت مي باشد.اين مقاله در پي بررسي مباني جهان شناسي،انسان شناسي،فقهي جهاد وشهادت در انديشه امام از يك سو،تاثير آن در همبستگي و نشاط اجتماعي از سوي ديگر و غايت آن از سوي سوم مي باشد. و به.جهان شناسي فرهنگ جهاد، توحيدي« ازاوئي و سوي اوئي» است. مجاهد در سفرچهارم از مراحل سلوك الي الله است، با انجام تكليف اجتماعي و تاريخي راه بازگشت بشر به سوي خدا را باز مي كند. فرهنگ جهاد ،از نظر هستي شناختي صعود الي الله ،سير راه از ملك به ملكوت از نظر طبيعت به مقام قرب و نيل به «عند ربهم يرزقون »است ،از انسان شناختي بازگشت به فطرت اصيل واز نظر فقهي انجام تكليف الهي است. فطرت اصيل انسان، حق خواه و حقيقت جو است.انسان راه وصول به خير مطلق را از طريق فطرت مي پيمايد . امام خطابات شرعي را به خطابات قانوني و خطابات شخصي تقسيم مي كند .تنجز و فعليت يافتن دومي مشروط به شرايطي مثل علم،قدرت است.حديث رفع قلم شامل اين نوع خطاب است ،اما خطابات قانوني به هيچ شرطي مشروط نيست .همه مكلف به انجام آن هستند و اگر نتوانستند معذورند نه بدون تكليف .جهاد در راه خدا از تكاليف نوع دوم است.بنابراين اگر جهاد واجب باشد و كساني قادر به انجام آن باشند و حضور پيدا نكنند،مقصر خواهند بود.مبارزه با ظلم و طاغوت و فساد اجتماعي،سياسي،اقتصادي و ...داخلي ومبارزه با تهاجم بيگانگان،مجاهده براي تاسيس حاكميت الله و اجراي احكام الهي،تكليف شرعي هستند نه ايثار اخلاقي.

لطفا براي مشاهده كامل مقاله، به ادامه مطلب برويد!!!!!!

فرهنگ ايثار و شهادت و مسئله امنيت ملي

فرهنگ شهادت طلبي عبارت از وضعيت و شرايطي كه طي آن مردم يك كشور بر اساس ميل و علاقه شديد نسبت به باورها، اعتقادات و سرزمين خود اقدام به فداكاري هاي بزرگ؛ بذل جان و دست كشيدن از تمام هستي و دارائي خود مي نمايند.آنان با روحيه اي سرشار از شهادت طلبي،ايثار و از خود گذشتگي آمادگي دارند تا با تمامي تهديدات نسبت هب حيات فيزيكي،اخلاقي، اعتقادي و اجتماعي خود مقابله كنند. نعميق و تحكيم چنين روحيه اي و گسترش آن در بين آحاد افراد يك سرزمين عامل مهم و ركن اصلي در تامين و تداوم امنيت ملي آن سرزمين مي باشد. بر اين اساس اين نوشتار در صدد است تا رابطه اين مهم يعني فرهنگ شهادت طلبي با مقوله بسيار مهم و حياتي امنيت ملي را مورد بررسي و تجزيه و تحليل قرار دهد، در اين مقاله مباحثي همچون مفاهيم، كليات و تعاريف مربوط به امنيت ملي و همچنين خاستگاه اعتقادي شهادت، روحيه و فرهنگ شهادت طلبي و ارتباط آن با امنيت ملي مطالعه و بررسي مي شود كه اميدواريم درك روشن و مفيدي از مساله را ارائه نمايد.

لطفا براي ادامه ، به ادامه مطلب برويد!!!!!

درس هاي عاشورا

فداكاري در راه مكتب

امام حسين عليه السلام با عمل خود به انسان هاي مؤمن آموخت هنگامي كه اساس مكتب با خطر مواجه مي شود، بايد در راه حفظ آن از هيچ گونه فداكاري دريغ نورزند. امام حسين عليه السلام وقتي ديد زمام جامعه اسلامي به دست فردي مثل يزيد افتاده است كه به صورت علني احكام الهي را زير پا مي گذارد قيام كرد و مردم را هم براي مبارزه با يزيد فرا خواند و در اين راه از جان و مال و فرزندان و يارانش گذشت و اجازه نداد كه مرد فاسقي چون يزيد احكام الهي را پايمال سازد و فرمود: «اي شمشيرها، اگر دين محمّد صلي الله عليه و آله وسلم جز با قتل من حفظ نمي شود، مرا در بر گيريد». بدين ترتيب عمل آن حضرت الگويي شد براي تمام انسان هاي مومن كه در مواقع به خطر افتادن ارزش هاي الهي با سرمشق گرفتن از عمل كرد امام حسين عليه السلام در برابر طاغوت ها قيام كرده، جلو تعدي آنها را بگيرند و از اين طريق ارزش هاي ديني را در طول قرون متمادي از خطرها حفظ كنند.

آزاده زندگي كردن

يكي از درس هاي مهم نهضت عاشورا براي همه انسان ها اين بود كه صرف نظر از هر عقيده اي كه دارند، سعي كنند در زندگي آزاده باشند و تن به هيچ گونه خواري ندهند و تسليم ستم هيچ ستمگري نشوند. آري، آن هنگام كه مرد ستمگري چون يزيد او را به بيعت با خود فرا خواند، در جواب او فرمود: «هرگز دست ذلّت به شما نمي دهم و هم چون برده ها تسليم شما نمي شوم» و بارها جمله «مَوتٌ في عزٍّ خيرٌ مِن حياةٍ في ذُلٍّ؛ مرگ با عزت بهتر از زندگي ذليلانه است»، را بر زبان جاري ساخته، انسان ها رابه آزادگي دعوت كرد. در كربلا وقتي آن حضرت را بين مرگ و بيعت با ستمگري چون يزيد مخيّر ساختند، فرمودند: «اين گروه ستم پيشه مرا به انتخاب يكي از دو چيز يعني جنگ و پذيرش ذلت مجبور كردند. امّا محال است كه من به ذلّت تن دهم».

لطفا براي ادامه ، روي ادامه مطلب كليك كنيد!!!!!

هشت ذكر از امام هشتم،امام رضا(ع)

مداومت بر ذكرهاي الهي را مي توان يكي از زيباترين جلوه هاي ارتباط عاشقانه با خدا و اساسي ترين راه هاي سير و سلوك بر شمرد كه زبان و قلب انسان با آنها سرزنده و شاداب مي ماند

بلاغ- ياد و نام خدا همراه با ذكر او آثار و فايده هاي شگفت آور و بي نظيري دارد كه هريك از آنها مي تواند در سازندگي روحي و اخلاقي انسان تاثير به سزايي داشته باشد. آثار برخي از اين ذكر ها از نگاه امام رضا عليه السلام را مرور مي كنيم.

«يا حيُّ يا قيُّوم»
امام رضا عليه السلام مي فرمايد:هر شخص مؤمن اين دو اسم را ورد خود سازد، عمرش دراز شود و در دل‏ها تصرّف كند و محبوب خلايق گردد.( خواصّ آيات قرآن كريم: 68)
«يا حيُّ يا قَيّوم» دو اسم از اسماء جلاله الهى است كه چون با هم گفته مى ‏شوند يك‏ ذكر حساب مى ‏شود.

«يا مَلِك»
امام رضا عليه السلام مي فرمايد : هر شخص مؤمني اين اسم را نوزده مرتبه با نيّت خالص و توجّه به خدا و معناى‏ آن بخواند، از خلق بى ‏نياز گردد و در دنيا و آخرت مرفّه‏ الحال شود.( خواصّ آيات قرآن كريم: 69 )

«يا حَفيظ»
امام رضا عليه السلام مي فرمايد : هر شخص مؤمني اسم «حَفيظ» را در روز جمعه بعد از نماز 999 ‏مرتبه، با نيّت خالص و توجّه به خدا و معناى آن بخواند، و با خطّ ريز بنويسد و آن را تعويذ ساخته بر بازو بندد، از وسوسه شيطان، شرّ سلطان، خيالات ‏فاسده و باطله و ضرر درّندگان و حيوانات موذى در امان بماند.( خواصّ آيات قرآن كريم: 71)

«يا باسط»
امام رضا عليه السلام مي فرمايد: هر شخص مؤمن در وقت سحر با طهارت دست به سوى آسمان بردارد و ده ‏مرتبه با نيّت خالص و توجّه به خدا و معناى آن بگويد: «يا باسِط» و به ‏روى خود بمالد، هرگز محتاج نگردد و از غم فقر و نيازمندى رهايى يابد و از جايى كه گمان نداشته باشد نعمت به او رسد و روزى او فراوان شود.( خواصّ آيات قرآن كريم: 73 )

«يا فتاح»
امام رضا عليه السلام مي فرمايد: هر شخص مؤمن در روز جمعه بعد از نماز صبح، هفتاد مرتبه با نيّت خالص وتوجّه به خدا و معناى آن، دست بر سينه گذارد و بگويد: «يا فَتَّاح»، غفلت ‏از دل او خارج شود و خداوند متعال درِ دلِ او را به سوى عالم نور و معنى ‏مى ‏گشايد.( خواصّ آيات قرآن كريم: 77 )

«يا وَدُود»
از امام رضا عليه السلام روايت شده براي رفع اختلافات در زندگي و ايجاد همدلي و مهرباني ميان همسران هزار و يك مرتبه اين اسم‏ را بر مويز يا خوراكى ديگر با نيّت خالص و توجّه به خدا و معناى آن بخواند و مرد و زن هر دو از آن بخورند.( خواصّ آيات قرآن كريم: 77)

«يا قُدُّوس»
از امام رضا عليه السلام روايت شده: هر شخص مؤمن اوّل ظهر اين اسم را صد و هفتاد مرتبه با نيّت خالص و توجّه ‏به خدا و معناى آن بگويد، دل او نورانى شود و از وسوسه شيطان در امان باشد.( خواصّ آيات قرآن كريم: 82)

«يا سَلام»

از امام رضا عليه السلام روايت شده: هر شخص مؤمن صد و سى و يك مرتبه اسم «سَلام» را با نيّت خالص وتوجّه به خدا و معناى آن بر بيمار بخواند، آن مرض برطرف شود.
و نيز آن حضرت فرمودند: اگر شخص مؤمن اين اسم را بر نقره نقش كند و هميشه همراه خود نمايد به ‏شرطى كه با طهارت باشد، از شرّ شيطان حفظ گردد و بر دشمنان غلبه يابد و باايمان سالم از دنيا برود.( خواصّ آيات قرآن كريم: 82)/س

هفت نكته اساسي در كلام رهبري(مدظله العالي) درباره هيئت هاي مذهبي

 
رهبر انقلاب(مدظله العالي) رهنمودهايي درباره هيآت هاي  مذهبي و مجالس عزاداري حضرت اباعبدالله‌الحسين (ع) ارائه فرموده اند كه بخش هاي مهم بيانات معظم له در ادامه از نظر خواهد گذشت:
 
۱)  هيئتي بودن به معناي نظم اداري نيست/هيئت برخاسته از اراده ديني مردم است
 
   اسم هيئت در آن تبادر عرفى، [به معنى‌‌] بى‌‌نظمى است؛ مي گويند فلانى هيئتى عمل مي كند، يعنى بى‌‌نظم عمل مي كند. خب، هيئتى بودن ـ كه به اصطلاح تعبيرى از بى‌‌نظم بودن است ـ به‌‌خاطر چيست؟ به‌‌خاطر اين است كه وقتى كسى وارد هيئت امام حسين(ع) مي شود، هيچ‌‌كس به او نمي گويد فلان جا بنشين، فلان جا ننشين؛ فلان جور بنشين، فلان جور ننشين؛ كِى بيا، كِى برو؛ كاملاً همه‌‌ تحرّكات، برخاسته‌‌ى از اراده‌‌ مردم و خواست خود مردم است كه آن هم ناشى از ايمان آنها است. اين چيز خيلى خوبى است، اين را بايد نگه داريد؛ يعنى ارتباط هيئت را به ايمان مردم و عشق مردم و جاذبه و گيرايى خود هيئت و خود اين كانون را براى دلهاى مردم بايد نگه داريد، اين را بايد حفظ كنيد، يعنى جورى نشود كه حالت ادارى و مانند اينها پيدا بكند.
 
۲) پايگاه هيئت، حسينيه و مسجد است
 
   به نظر من مراكز شماها حسينيّه‌‌ها است. شما مركز ادارى نمي خواهيد؛ حسينيّه، هيئت، مسجد، مراكز شما اين ها است. يعنى اگر آمديم ما اينجا را وابسته كرديم به يك اداره‌‌اى و يك ساختمانى و طبقه‌ اوّل و طبقه‌‌ دوّم و صندلى گردان و مانند اين ها، اين ديگر هيئت نمي شود؛ مي ترسم اشكال پيدا بكند، نمي گويم قطعاً هيئت نمي شود، امّا به نظرم مي رسد كه طبيعت كار هيئت اين است كه مردم با عشق و شور و اشك بيايند طرف مجلس امام حسين(ع)؛ اين است كه اثر مي كند؛ اين است كه از دلش اين انقلاب مي‌جوشد، يا لااقل مزرَع خوبى براى رشد فضائل انقلابى و معارف انقلابى مي شود.
 
۳) مداحان و گويندگان مراقب حرف هاي غلط باشند
 
   نكته‌‌اي كه خيلى مهم است، همين مسئله‌‌ تربيت نيروها يا حراست از نيروهاى گوينده و خواننده از خطاها و اشتباهات است، اين خيلى مهم است. واقعاً يكى از گرفتارى‌‌هاى ما اين است. حالا اسم مدّاح ها بد در رفته، مخصوص مدّاح ها نيست، مدّاح و غير مدّاح ندارد. از كسانى كه در اين ماجراى منبر رفتن و از عاشورا خواندن وارد بوده‌‌اند ـ اعم از مدّاح و منبرى و مانند اين ها ـ مواردى ديده شده كه حرف هاى نامناسبى از اينها صادر شده. يك وقت حالا من و شما نشسته‌‌ايم، يك حرف غلطى هم از دهان بنده مى‌‌آيد بيرون، چيزى نيست، [چون‌‌] دو نفر پهلو هم نشسته‌‌اند، مهم نيست؛ يك وقت نه، ما هزار نفر، ده هزار نفر، گاهى پنجاه هزار نفر مستمع داريم، گاهى اين جمعيّت تبديل مي شود به جمعيّت هاى ميليونى به‌‌خاطر انتشار؛ اينجا بايد محاسبه بشود كه تأثير يك حرف غلط و نامناسب بر روى ذهن مخاطب چيست. يك عدّه‌‌اى همان حرف غلط را قبول مي كنند و يك معرفت غلطى پيدا مي كنند؛ يك عدّه‌‌اى آن را استنكار مي كنند و اين استنكار موجب مي شود كه از اصل دين زده بشوند؛ بين كسانى و كسانى سرِ اين حرف اختلاف مى‌‌افتد؛ ببينيد، از چند جهت مجارى فساد به‌‌وجود مى‌‌آيد براى يك حرف غلطى كه يك نفر مي زند.
 
۴) به هر قيمتي نبايد مستمع را گرياند
 
   گاهى روضه‌‌خوان‌‌ها روضه‌‌هايى مي خواندند كه معلوم است خلاف است، امّا مي خواندند؛ براى اينكه حالا چهار نفر مستمع دلشان بسوزد و گريه كنند. مگر به هر قيمتى بايد اين كار را كرد؟ حادثه را بيان كنيد؛ با هنرمندى بيان كنند تا مردم دلشان شيفته بشود و منقلب بشود، نه اينكه خلاف بگويند. حالاها هم مي‌شنوم، منبرى يا مدّاح سر منبر خطاب به اميرالمؤمنين(ع) مي كند و مي گويد آقا هرچه دارى از امام حسين دارى! شما فكرش را بكنيد! اين چه حرفى است و اين چه مُهمل‌‌گويى‌‌اى است كه كسى اين‌‌جور درباره‌‌ اميرالمؤمنين(ع) حرف بزند؟ امام حسين(ع) هرچه دارد از اميرالمؤمنين(ع) دارد، امام حسين(ع) هرچه دارد از پيغمبر(ص) دارد؛ چرا نمي فهمند اين معانى و اين مسائل را؟ آن‌‌وقت ادّعا هم دارند، هرچه هم به دهن شان بيايد مي گويند؛ يعنى اينها را خيلى بايد به‌‌نظر من بزرگ بشمُريم.
 
۵) هيئت سكولار نداريم/ علاقمندي به امام حسين(ع) يعني علاقمندي به اسلام سياسي
 
   هيئت ها نمي توانند سكولار باشند؛ هيئت امام حسينِ(ع) سكولار ما نداريم! هركس علاقه‌‌مند به امام حسين(ع) است، يعنى علاقه‌‌مند به اسلام سياسى است، اسلام مجاهد است، اسلام مقاتله است، اسلام خون دادن است، اسلام جان دادن است؛ معناى اعتقاد به امام حسين(ع) اين است. اينكه آدم در يك مجلس روضه يا هيئت عزادارى مراقب باشد كه مبادا وارد مباحث اسلام سياسى بشود، اين غلط است. البتّه معناى اين حرف اين نيست كه هر حادثه‌‌ سياسى در كشور اتّفاق مى‌‌افتد، ما بايد حتماً در مجلس روضه آن را با يك گرايش خاصّى ـ حالا يا اين طرف، يا آن طرف ـ بيان كنيم و احياناً با يك چيزهايى هم همراه باشد؛ نه، امّا فكر انقلاب، فكر اسلام، خطّ مباركى كه امام (رضوان الله عليه) در اين مملكت ترسيم كردند و باقى گذاشتند، اينها بايستى در مجموعه‌‌ها و مانند اينها حضور داشته باشد.
 
۶) جوانان را در هيئت ها هدايت كنيد
 
  شايسته‌‌ترين مجموعه‌‌هايى كه مي توانند براى امام حسين(ع) عزادارى كنند، واقعاً همين مجاهدين فى‌‌سبيل‌‌الله‌‌اند، همين رزمندگانند، همين جوان ها هستند و شما اين را قدر بدانيد و اين را هدايت كنيد؛ هدايت كنيد. اين مي تواند يك چشمه‌‌ خورشيد و چشمه‌‌ نورى باشد براى اِشاعه در مغزها و در فكرها و در دل هاى مخاطبين كه بتواند اينها را از لحاظ معارف اسلامى و معارف دينى بالا ببرد.
 
۷) در محافل هيئت ها به قرآن و معارف قرآني اهتمام بورزيد  
 
   چقدر خوب است كه در محافل هيئت ها، به مسئله‌‌ قرآن ـ قرآن‌‌خوانى و معارف قرآنى ـ اهتمام ورزيده بشود؛ چقدر خوب است كه در اين نوحه‌‌خوانى‌‌ها، مضامين اسلامى، مضامين انقلابى، مضامين قرآنى گنجانده بشود؛  يك وقت هست كه سينه مي زنند و صد بار با تعبيرات مختلف مثلاً مي گويند «حسين واى»، خب اين يك كارى است امّا هيچ فايده‌‌اى ندارد و هيچ چيزى از «حسين واى» انسان نمي فهمد و ياد نمي گيرد. يك وقت هست كه شما در همين مطلبى كه [عزادار] تكرار مي كند و حرفى كه [با آن] سينه مي‌زند، با زبان نوحه و با زبان شعر، يك مسئله‌‌ روز، يك مسئله‌‌ انقلابى، يك مسئله‌‌ اسلامى، يك معرفت قرآنى را مي گنجانيد؛ او وقتى تكرار مي كند، در ذهن او ملكه مي شود؛ اين خيلى با ارزش است، كارى است كه هيچ‌‌كس ديگر غير از شما نمي تواند اين كار را بكند؛ يعنى هيچ رسانه‌‌اى واقعاً قادر نيست كه اين‌‌جور معارف الهى را با جسم و جان و فكر و روح و احساس و عقل و مانند اينها آميخته كند.