هيئت هاي مذهبي

درس هاي عاشورا

فداكاري در راه مكتب

امام حسين عليه السلام با عمل خود به انسان هاي مؤمن آموخت هنگامي كه اساس مكتب با خطر مواجه مي شود، بايد در راه حفظ آن از هيچ گونه فداكاري دريغ نورزند. امام حسين عليه السلام وقتي ديد زمام جامعه اسلامي به دست فردي مثل يزيد افتاده است كه به صورت علني احكام الهي را زير پا مي گذارد قيام كرد و مردم را هم براي مبارزه با يزيد فرا خواند و در اين راه از جان و مال و فرزندان و يارانش گذشت و اجازه نداد كه مرد فاسقي چون يزيد احكام الهي را پايمال سازد و فرمود: «اي شمشيرها، اگر دين محمّد صلي الله عليه و آله وسلم جز با قتل من حفظ نمي شود، مرا در بر گيريد». بدين ترتيب عمل آن حضرت الگويي شد براي تمام انسان هاي مومن كه در مواقع به خطر افتادن ارزش هاي الهي با سرمشق گرفتن از عمل كرد امام حسين عليه السلام در برابر طاغوت ها قيام كرده، جلو تعدي آنها را بگيرند و از اين طريق ارزش هاي ديني را در طول قرون متمادي از خطرها حفظ كنند.

آزاده زندگي كردن

يكي از درس هاي مهم نهضت عاشورا براي همه انسان ها اين بود كه صرف نظر از هر عقيده اي كه دارند، سعي كنند در زندگي آزاده باشند و تن به هيچ گونه خواري ندهند و تسليم ستم هيچ ستمگري نشوند. آري، آن هنگام كه مرد ستمگري چون يزيد او را به بيعت با خود فرا خواند، در جواب او فرمود: «هرگز دست ذلّت به شما نمي دهم و هم چون برده ها تسليم شما نمي شوم» و بارها جمله «مَوتٌ في عزٍّ خيرٌ مِن حياةٍ في ذُلٍّ؛ مرگ با عزت بهتر از زندگي ذليلانه است»، را بر زبان جاري ساخته، انسان ها رابه آزادگي دعوت كرد. در كربلا وقتي آن حضرت را بين مرگ و بيعت با ستمگري چون يزيد مخيّر ساختند، فرمودند: «اين گروه ستم پيشه مرا به انتخاب يكي از دو چيز يعني جنگ و پذيرش ذلت مجبور كردند. امّا محال است كه من به ذلّت تن دهم».

لطفا براي ادامه ، روي ادامه مطلب كليك كنيد!!!!!

زنان و عاشورا

بي ترديد يكي از گروه هاي نقش آفرين در نهضت عاشورا، زنان بودند. اگر اسلام با قيام امام حسين عليه السلام زنده است، سهم بزرگي از آن مربوط به زناني است كه تاريخ، مانند آن را كمتر ديده است.

زنان در كربلا نشان دادند كه تكليف اجتماعي، خاص مردان نيست، بلكه آنان نيز برابر وظيفه شرعي خود بايد به جريان هاي اجتماعي توجه كنند و آنجا كه مسئله حمايت از دين و اقامه حق، به ميان مي آيد تنها با قيام آنان ميسر مي شود، در صحنه حضور يابند.

در اين بخش برآنيم تا با معرفي زنان هاشمي و غيرهاشمي در كربلا، علت حضور و نقش آفريني آنان را در كربلا بيان كنيم. سپس به معرفي شخصيت والاي حضرت زينب كبرا عليهاالسلام مي پردازيم. پس از بيان اصول مدرسه زينبي، شاخص هاي خبررساني آن حضرت را پس از واقعه كربلا بررسي مي كنيم و ويژگي هاي زن عاشورايي و درس هايي را كه زن امروز از زن كربلايي مي آموزد، مي آوريم.

هفت نكته اساسي در كلام رهبري(مدظله العالي) درباره هيئت هاي مذهبي

 
رهبر انقلاب(مدظله العالي) رهنمودهايي درباره هيآت هاي  مذهبي و مجالس عزاداري حضرت اباعبدالله‌الحسين (ع) ارائه فرموده اند كه بخش هاي مهم بيانات معظم له در ادامه از نظر خواهد گذشت:
 
۱)  هيئتي بودن به معناي نظم اداري نيست/هيئت برخاسته از اراده ديني مردم است
 
   اسم هيئت در آن تبادر عرفى، [به معنى‌‌] بى‌‌نظمى است؛ مي گويند فلانى هيئتى عمل مي كند، يعنى بى‌‌نظم عمل مي كند. خب، هيئتى بودن ـ كه به اصطلاح تعبيرى از بى‌‌نظم بودن است ـ به‌‌خاطر چيست؟ به‌‌خاطر اين است كه وقتى كسى وارد هيئت امام حسين(ع) مي شود، هيچ‌‌كس به او نمي گويد فلان جا بنشين، فلان جا ننشين؛ فلان جور بنشين، فلان جور ننشين؛ كِى بيا، كِى برو؛ كاملاً همه‌‌ تحرّكات، برخاسته‌‌ى از اراده‌‌ مردم و خواست خود مردم است كه آن هم ناشى از ايمان آنها است. اين چيز خيلى خوبى است، اين را بايد نگه داريد؛ يعنى ارتباط هيئت را به ايمان مردم و عشق مردم و جاذبه و گيرايى خود هيئت و خود اين كانون را براى دلهاى مردم بايد نگه داريد، اين را بايد حفظ كنيد، يعنى جورى نشود كه حالت ادارى و مانند اينها پيدا بكند.
 
۲) پايگاه هيئت، حسينيه و مسجد است
 
   به نظر من مراكز شماها حسينيّه‌‌ها است. شما مركز ادارى نمي خواهيد؛ حسينيّه، هيئت، مسجد، مراكز شما اين ها است. يعنى اگر آمديم ما اينجا را وابسته كرديم به يك اداره‌‌اى و يك ساختمانى و طبقه‌ اوّل و طبقه‌‌ دوّم و صندلى گردان و مانند اين ها، اين ديگر هيئت نمي شود؛ مي ترسم اشكال پيدا بكند، نمي گويم قطعاً هيئت نمي شود، امّا به نظرم مي رسد كه طبيعت كار هيئت اين است كه مردم با عشق و شور و اشك بيايند طرف مجلس امام حسين(ع)؛ اين است كه اثر مي كند؛ اين است كه از دلش اين انقلاب مي‌جوشد، يا لااقل مزرَع خوبى براى رشد فضائل انقلابى و معارف انقلابى مي شود.
 
۳) مداحان و گويندگان مراقب حرف هاي غلط باشند
 
   نكته‌‌اي كه خيلى مهم است، همين مسئله‌‌ تربيت نيروها يا حراست از نيروهاى گوينده و خواننده از خطاها و اشتباهات است، اين خيلى مهم است. واقعاً يكى از گرفتارى‌‌هاى ما اين است. حالا اسم مدّاح ها بد در رفته، مخصوص مدّاح ها نيست، مدّاح و غير مدّاح ندارد. از كسانى كه در اين ماجراى منبر رفتن و از عاشورا خواندن وارد بوده‌‌اند ـ اعم از مدّاح و منبرى و مانند اين ها ـ مواردى ديده شده كه حرف هاى نامناسبى از اينها صادر شده. يك وقت حالا من و شما نشسته‌‌ايم، يك حرف غلطى هم از دهان بنده مى‌‌آيد بيرون، چيزى نيست، [چون‌‌] دو نفر پهلو هم نشسته‌‌اند، مهم نيست؛ يك وقت نه، ما هزار نفر، ده هزار نفر، گاهى پنجاه هزار نفر مستمع داريم، گاهى اين جمعيّت تبديل مي شود به جمعيّت هاى ميليونى به‌‌خاطر انتشار؛ اينجا بايد محاسبه بشود كه تأثير يك حرف غلط و نامناسب بر روى ذهن مخاطب چيست. يك عدّه‌‌اى همان حرف غلط را قبول مي كنند و يك معرفت غلطى پيدا مي كنند؛ يك عدّه‌‌اى آن را استنكار مي كنند و اين استنكار موجب مي شود كه از اصل دين زده بشوند؛ بين كسانى و كسانى سرِ اين حرف اختلاف مى‌‌افتد؛ ببينيد، از چند جهت مجارى فساد به‌‌وجود مى‌‌آيد براى يك حرف غلطى كه يك نفر مي زند.
 
۴) به هر قيمتي نبايد مستمع را گرياند
 
   گاهى روضه‌‌خوان‌‌ها روضه‌‌هايى مي خواندند كه معلوم است خلاف است، امّا مي خواندند؛ براى اينكه حالا چهار نفر مستمع دلشان بسوزد و گريه كنند. مگر به هر قيمتى بايد اين كار را كرد؟ حادثه را بيان كنيد؛ با هنرمندى بيان كنند تا مردم دلشان شيفته بشود و منقلب بشود، نه اينكه خلاف بگويند. حالاها هم مي‌شنوم، منبرى يا مدّاح سر منبر خطاب به اميرالمؤمنين(ع) مي كند و مي گويد آقا هرچه دارى از امام حسين دارى! شما فكرش را بكنيد! اين چه حرفى است و اين چه مُهمل‌‌گويى‌‌اى است كه كسى اين‌‌جور درباره‌‌ اميرالمؤمنين(ع) حرف بزند؟ امام حسين(ع) هرچه دارد از اميرالمؤمنين(ع) دارد، امام حسين(ع) هرچه دارد از پيغمبر(ص) دارد؛ چرا نمي فهمند اين معانى و اين مسائل را؟ آن‌‌وقت ادّعا هم دارند، هرچه هم به دهن شان بيايد مي گويند؛ يعنى اينها را خيلى بايد به‌‌نظر من بزرگ بشمُريم.
 
۵) هيئت سكولار نداريم/ علاقمندي به امام حسين(ع) يعني علاقمندي به اسلام سياسي
 
   هيئت ها نمي توانند سكولار باشند؛ هيئت امام حسينِ(ع) سكولار ما نداريم! هركس علاقه‌‌مند به امام حسين(ع) است، يعنى علاقه‌‌مند به اسلام سياسى است، اسلام مجاهد است، اسلام مقاتله است، اسلام خون دادن است، اسلام جان دادن است؛ معناى اعتقاد به امام حسين(ع) اين است. اينكه آدم در يك مجلس روضه يا هيئت عزادارى مراقب باشد كه مبادا وارد مباحث اسلام سياسى بشود، اين غلط است. البتّه معناى اين حرف اين نيست كه هر حادثه‌‌ سياسى در كشور اتّفاق مى‌‌افتد، ما بايد حتماً در مجلس روضه آن را با يك گرايش خاصّى ـ حالا يا اين طرف، يا آن طرف ـ بيان كنيم و احياناً با يك چيزهايى هم همراه باشد؛ نه، امّا فكر انقلاب، فكر اسلام، خطّ مباركى كه امام (رضوان الله عليه) در اين مملكت ترسيم كردند و باقى گذاشتند، اينها بايستى در مجموعه‌‌ها و مانند اينها حضور داشته باشد.
 
۶) جوانان را در هيئت ها هدايت كنيد
 
  شايسته‌‌ترين مجموعه‌‌هايى كه مي توانند براى امام حسين(ع) عزادارى كنند، واقعاً همين مجاهدين فى‌‌سبيل‌‌الله‌‌اند، همين رزمندگانند، همين جوان ها هستند و شما اين را قدر بدانيد و اين را هدايت كنيد؛ هدايت كنيد. اين مي تواند يك چشمه‌‌ خورشيد و چشمه‌‌ نورى باشد براى اِشاعه در مغزها و در فكرها و در دل هاى مخاطبين كه بتواند اينها را از لحاظ معارف اسلامى و معارف دينى بالا ببرد.
 
۷) در محافل هيئت ها به قرآن و معارف قرآني اهتمام بورزيد  
 
   چقدر خوب است كه در محافل هيئت ها، به مسئله‌‌ قرآن ـ قرآن‌‌خوانى و معارف قرآنى ـ اهتمام ورزيده بشود؛ چقدر خوب است كه در اين نوحه‌‌خوانى‌‌ها، مضامين اسلامى، مضامين انقلابى، مضامين قرآنى گنجانده بشود؛  يك وقت هست كه سينه مي زنند و صد بار با تعبيرات مختلف مثلاً مي گويند «حسين واى»، خب اين يك كارى است امّا هيچ فايده‌‌اى ندارد و هيچ چيزى از «حسين واى» انسان نمي فهمد و ياد نمي گيرد. يك وقت هست كه شما در همين مطلبى كه [عزادار] تكرار مي كند و حرفى كه [با آن] سينه مي‌زند، با زبان نوحه و با زبان شعر، يك مسئله‌‌ روز، يك مسئله‌‌ انقلابى، يك مسئله‌‌ اسلامى، يك معرفت قرآنى را مي گنجانيد؛ او وقتى تكرار مي كند، در ذهن او ملكه مي شود؛ اين خيلى با ارزش است، كارى است كه هيچ‌‌كس ديگر غير از شما نمي تواند اين كار را بكند؛ يعنى هيچ رسانه‌‌اى واقعاً قادر نيست كه اين‌‌جور معارف الهى را با جسم و جان و فكر و روح و احساس و عقل و مانند اينها آميخته كند.

 هيئت  زوارالحسين(ع)  درسال 1387  به همت شهيد  والامقام  استوار دوم محمد علي دولت آبادي وتني چند از دوستان اين شهيد بزرگوار جهت برپائي جلسات هفتگي(يكشنبه شبها)فعاليت خود را آغاز نمود.

جلسات هيئت ابتدا در پاركينگ منزل شهيد دولت آبادي برگزار ميگرديد كه در برخي مواقع  به منزل ديگر دوستان شهيد هم منتقل ميشد .

پس از شهادت شهيد دولت آبادي(91/5/20) و نقل مكان خانواده ايشان به منزل جديد ، با اخذ مجوز از سازمان تبليغات اسلامي شمالشرق تهران ،جلسات هفتگي هيئت بطور منظم(يكشنبه شبها وايام مناسبتي ودهه محرم) با رويكرد جديد اشاعه فرهنگ جهاد وايثار وشهادت ،به همت دوستان وخانواده شهيد بطور جدي تري پيگيري وادامه يافت.

براي مشاهده عكس هاي  جشن نيمه شعبان روي ادامه مطلب كليك كنيد!

فلسفه قيام امام حسين”ع”

در طول تاريخ نهضت‌ها و انقلاب‌هاي بسياري به دست انسان‌ها صورت گرفته است كه بر اساس سنت تنها آثار بعضي از آنها بر جاي مانده ‌است كه از ميان آن نهضت عاشوراي حسيني نمود ويژ‌‌ه اي دارد.

حماسه عاشورا شورانگيز‌ترين حماسه تاريخ بشري است كه نيرومندترين احساسات ميليون‌ها انسان را برانگيخته و از مرزهاي جغرافيايي و اعتقادي نيز در گذشته است و شگفت و تعجب از اينكه قداست خويش را در ميان ساير اديان نيز حفظ كرده ودر اينجا نهضت حسيني توسعه يافته «كل ارض كربلا» گويا همه جهان زمين كربلاست. ارزش و اعتبار و عظمت شخصيت دلرباي امام حسين‌(ع) و نهضت آن بزرگوار امروز همه را تحت تاثير قرار داده، به طوري كه نه تنها دوستان و پيروانش، بلكه بيگانگان هم در مقابل نام با شكوه و خواستني او سر تعظيم فرود مي‌آورند و قيام مقدس كربلا را با احترام و تكريم ياد مي‌‌كنند، آن هم نه در برهه‌اي از زمان، بلكه هر چه از تاريخ وقوع آن مي‌گذرد بر عظمتش افزوده مي‌شود به طوري كه بسياري ازكشورها به ايمان اين امام همام اعتراف كرده‌اند از جمله موسس كشور پاكستان، گاندي مصلح بزرگ كشور هندوستان، كارلايل مورخ بزرگ انگلستان، واشنگتن ايروينگ نويسنده آمريكايي و مي‌گويند: «هيچ نمونه‌اي از شجاعت، بهتر از شجاعتي كه امام حسين (ع) از لحاظ فداكاري و شهامت نشان داد: در عالم پيدا نمي‌شود. در اينجاست كه سوالاتي به ذهن مي‌رسد كه فلسفه نهضت حسيني چيست؟ علل و عوامل جاودانگي اين نهضت و قيام نسبت به قيام ديگر چيست؟ چرا اين قيام از زمان وقوع و تا قيامت دل‌ها را تسخير كرده و مي‌كند؟

براي مشاهده متن كامل ،روي ادامه مطلب كليك كنيد!!!!